τυφλομεγαλία

η, Ν

ιατρ. αύξηση τών διαστάσεων τού τυφλού εντέρου, η οποία αποδίδεται, μερικές φορές, σε υπερβολική χορτοφαγία που δημιουργεί άφθονα κόπρανα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. typhlomegalie (< τυφλό[ς] + μεγάλος)].